Karolu, dziękuję ci za ten dowód życzliwości, przekonasz się, że potrafię się sowicie odwdzięczyć. I ja wiem o tym zamiarze mojego brata: starałem się wszelkimi sposobami odwieść go od tego. Ale nie chciał słuchać. Mówię ci, Karolu, to jest najbar- dziej uparty chłopak w całej Francji, niesłychanie zarozumiały, zazdrosny o cudze talenty, w dodatku skrycie i bezczelnie knuje przeciwko mnie, swemu rodzonemu bratu. Więc pozostawiam do twego uznania, wszystko mi jedno, czy skręcisz mu kark, czy palec. I radzę ci, uważaj. Bo jeżeli tylko lekko go nadwyrężysz, albo, jeżeli nie uda mu się odnieść nad tobą jakiegoś zupełnego zwycięstwa, gotów użyć przeciwko tobie trucizny, zastawić jakąś zdradziecką pułapkę - i nie spocznie, zanim nie odbierze ci życia w taki czy inny podstępny sposób. Bo zapewniam cię (a mówię to niemal ze łzami w oczach), nie ma na świecie tak młodej i zarazem tak nikczemnej istoty Mówię o nim wciąż jeszcze jako brat, ale gdybym zechciał opisać go bezstronnie, musiałbym rumienić się i płakać, a ty stałbyś tutaj blady i osłupiały.

Cieszę się serdecznie, Wasza Miłość, że tutaj przyszedłem. Jeżeli jutro wystąpi, dostanie swoją zapłatę, jeżeli będzie mógł potem chodzić o własnych siłach, to gotów jestem wyrzec się raz na zawsze walk o nagrodę. A zatem zostańcie z Bogiem, Wasza Miłość.

Teraz jeszcze trochę podgrzeję mego osiłka. Spodziewam się, że zobaczę jego koniec. Bo moja dusza, sam nie wiem czemu, nienawidzi go jak nikogo innego. Cóż, on jest łagodny, nigdy się nie uczył a dużo umie, ma dobre maniery, wszystkich czaruje i tak jest lubiany, szczególnie w moim domu, gdzie go najlepiej znają, że mnie zupełnie spycha w cień. Ale to dłużej trwać nie będzie. Ten zawodnik już to załatwi. Teraz tylko podniecić chłopaczka, co zaraz się zrobi.