Pan Sycylii nie może okazać nadmiaru serdeczności panu Czech. W dzieciństwie wychowywano ich wspólnie, a wzajemna przyjaźń zapuściła wówczas takie korzenie, że teraz musi rozrastać się bujnie. Odkąd rozłączyły ich dostojeństwa, nabyte wraz z dojrzałością, i powinności monarsze, nadal odby- wają się spotkania królewskich zastępców, a towa- rzyszy im wymiana podarunków, listów i serdecz- ności, aby wydawało się im obu, że choć rozłączeni, są razem; podają sobie dłonie z oddali i padają sobie w ramiona żyjąc na krańcach przeciwnych wiatrów. Niechaj Niebiosa podtrzymują ich miłość!

Sądzę, że nie istnieje w świecie złość ani przyczyna, która mogłaby tę miłość odmienić. Macie niewysło- wioną pociechę z waszego młodego księcia Mamil- liusa; jest to panicz wróżący większe nadzieje niż jakikolwiek inny, którego znałem do tej pory.

Najpełniej zgadzam się z tobą, że wróży nadzieje. Jest to dzielne dziecko; doprawdy krzepi poddanych i odmładza stare serca. Ci, którzy chodzili o kulach, nim przyszedł na świat, pragną żyć dłużej, by uj- rzeć go mężczyzną.