William Shakespeare, Akt I. Scena I, [w:] tenże, Cymbeline król Brytanii, przekł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1983, s. 8–11.
AKT I
Scena 1
Brytania. Pałac Cymbeline'a.
Wchodzi dwóch Szlachciców.
PIERWSZY SZLACHCIC
Nie spotkasz innych ludzi, prócz posępnych.
Niebo nie rządzi bardziej naszym losem
Niźli królewskie oblicze wyrazem
Twarzy dworaków naszych.
DRUGI SZLACHCIC
Co się stało?
PIERWSZY SZLACHCIC
Córka, dziedziczka całego królestwa
(Którą chciał oddać synowi swej żony —
Wdowy, niedawno przezeń poślubionej),
Oddała rękę swą pewnemu panu,
Biednemu, ale szlachetnemu. Wzięła
Ślub, a małżonek jej został wygnany;
Ją uwięziono. Wszyscy wokół pragną
Smutek okazać, lecz sądzę, że króla
To ugodziło w serce.
DRUGI SZLACHCIC
Tylko króla?
PIERWSZY SZLACHCIC
Także i tego, który jej nie zyskał,
A z nim królową, która tego związku
Bardzo pragnęła. Lecz wszyscy dworzanie,
Chociaż ich lica odbijają wyraz
Twarzy królewskiej, radują się w sercu
Z tego, co martwi ich na pozór.
DRUGI SZLACHCIC
Czemu?
PIERWSZY SZLACHCIC
Ów, co nie dostał księżniczki, jest nazbyt
Marny, by o nim rzec choć marne słowo;
Ten, który wziął ją (pragnę rzec: poślubił;
Niestety, za to wygnano poczciwca),
Jest to istota, jakiej można szukać
Po całym świecie i nie znaleźć równej.
Temu, którego zechcą z nim porównać,
Zawsze zabraknie czegoś, tyle darów
Powłokę jego i wnętrze ozdabia.
DRUGI SZLACHCIC
Nazbyt go chwalisz.
PIERWSZY SZLACHCIC
Panie, nie wykraczam
Poza granice, które sam zakreślił.
Raczej go ściskam, niż miałbym rozciągać.
DRUGI SZLACHCIC
Jakiego rodu jest? Jak ma na imię?
PIERWSZY SZLACHCIC
Nie mogłem poznać go aż do korzeni;
Ojciec, Sicilius, zyskał sławę w wojnie
Przeciw Rzymianom, pod Cassibelanem;
Tytuły jednak nadał mu Tenantius,
Któremu służył zwycięsko i w chwale;
Zdobył przydomek wówczas: Leonatus
I miał (prócz pana, o którym mówimy)
Dwu innych synów; obaj w tamtych wojnach
Zginęli z mieczem w dłoni. Wówczas ojciec,
Stary i pełen miłości do dzieci,
Wpadł w żal tak wielki, że rozstał się z życiem.
A jego żona, podówczas ciężarna,
Nosząca pana, który jest przedmiotem
Naszej rozmowy, umarła w połogu,
Gdy się narodził. Król wziął owo dziecko
Pod swoją pieczę, nazwał Posthumusem
Leonatusem, wychował, uczynił
Swym pokojowcem i dał całą wiedzę,
Jaką otrzymać mógł on w owych czasach;
Którą tak łykał, jak inni powietrze,
A szybko, jak ją podawano, aby
Plon zebrać w wiośnie życia; był na dworze
(Co rzadko zdarza się) bardzo chwalony,
Bardzo kochany. Był wzorem młodzieży,
Zwierciadłem starszych, którzy swe odbicie
W nim znajdowali; dla starców zaś dzieckiem,
Które sędziwych będzie przewodnikiem.
A cena, jaką płaci jego pani
(Dla której teraz właśnie go wygnano),
Głosi, jak bardzo musiała go cenić.
Jej wybór mówi, co to jest za człowiek
I jakich zalet.
DRUGI SZLACHCIC
Muszę go szanować,
Skoro tak mówisz. Lecz powiedz mi, proszę,
Czy jedno dziecko ma król?
PIERWSZY SZLACHCIC
Tylko jedno.
Miał także synów dwóch (posłuchaj, jeśli
Uznasz, że godne słuchania): trzy lata
Miał starszy, młodszy leżał w powijakach,
Gdy ich z dziecinnej komnaty porwano;
Do dziś nikt nawet odgadnąć nie umie,
Dokąd ich wzięto.
DRUGI SZLACHCIC
Jak dawno to było ?
PIERWSZY SZLACHCIC
Lat już minęło mniej więcej dwadzieścia.
DRUGI SZLACHCIC
Że też królewskie dzieci tak porwano,
Tak źle strzeżono, tak wolno szukano,
Że ślad nie został po nich!
PIERWSZY SZLACHCIC
Choć to dziwne
I można wyśmiać podobną niedbałość,
Jednak to prawda.
DRUGI SZLACHCIC
Wierzę ci, mój panie.
PIERWSZY SZLACHCIC
Musimy odejść. Nadchodzi ów szlachcic,
Królowa; z nimi księżniczka.
Wychodzą.
Wchodzi dwóch Szlachciców.
William Shakespeare, Cymbeline król Brytanii, przeł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1983.
Plik zabezpieczony
Typ: application/pdf
Rozmiar: 77.16 MB
William Shakespeare, Akt I. Scena I, [w:] tenże, Cymbeline król Brytanii, przekł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1983, s. 8–11.
Cymbeline król Brytanii
Tytuł ujednolicony pol.
Tytuł ujednolicony oryg.
Cymbeline
Źródło skanu
Zbiory prywatne
