EN
Logowanie

William Shakespeare, Akt I. Scena I, [w:] tenże, Burza, przekł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980, s. 8–11.

<title type="main">Burza Burza William Shakespeare Autor przekładu Słomczyński, Maciej (1920-1998) Wydawnictwo Literackie Kraków
AKT I
Scena I Okręt na morzu: słychać huk gromu, błyskawica. Wchodzą KAPITAN i BOSMAN. KAPITAN Bosman! BOSMAN Tu, kapitanie: cóż tam? KAPITAN

Dobrze; pilnuj majtków, niech się wezmą w garść, inaczej zagna nas na ląd; ruszaj, ruszaj!

 Wychodzi. Wchodzą Majtkowie. BOSMAN

Hej, moi mili! Żywo, żywo, mili! Żwawo, żwawo! Ściągać marsel. Baczyć na gwizdek kapitana. Dmij, aż pękniesz, wichrze! Dość tu miejsca!

 Wchodzą ALONSO, SEBASTIAN, ANTONIO, FER- DYNAND, GONZALO i inni. ALONSO

Dobry bosmanie, miej pieczę nad wszystkim. Gdzie kapitan? Bacz na swych ludzi.

 BOSMAN Zejdźcie na dół, proszę. ANTONIO Gdzie kapitan, bosmanie? BOSMAN

Czy go nie słyszysz? Przeszkadzacie nam w pracy: idźcie do swych kabin; wspomagacie burzę.

 GONZALO Nie; dobry człowieku, bądź cierpliwy. BOSMAN Jeśli morze będzie. Precz! Cóż obchodzi te ryczące bałwany imię królewskie? Do kabin; milczeć! Nie zawadzajcie nam! GONZALO Dobrze, lecz pamiętaj, kogo masz na pokładzie. BOSMAN

Nikogo, kogo kochałbym bardziej niż siebie. Jesteś doradcą króla; jeśli możesz nakazać tym żywiołom, aby ucichły, nie tkniemy już lin. Użyj twej władzy, a jeśli nie możesz, podziękuj, że żyłeś tak długo, i przygotuj się w swej kabinie na nadejście tej nie- szczęsnej godziny. Żywo, mili moi! Z drogi, powia- dam.

 Wychodzi. GONZALO

Wielką pociechę zsyła mi ten człowiek: nie utonie, gdyż gęba ta nadaje się jedynie na szubienicę. Spraw, dobry Losie, by mógł zawisnąć. Niechaj przeznaczony mu sznur będzie liną kotwiczną, gdyż nasza na niewiele się przyda. Jeśli nie naro- dził się, by wisieć, sprawa nasza licho się przed- stawia.

 Wychodzą Wchodzi BOSMAN BOSMAN

Opuśćcie stengę! Żywo! Niżej, niżej! Grotem go pod wiatr ustawić! /Okrzyk z głębi okrętu./ Przekleń- stwo na ten skowyt! Przekrzykują burzę i nas przy pracy.

Powracają SEBASTIAN, ANTONIO i GONZALO.

Co? Znowu! Czego tu szukacie? Czy mamy pod- dać się i zatonąć? Chcecie się utopić?

 SEBASTIAN

Franca ci w gardło, ty ujadający, bluźnierczy, niemiłosierny psie!

 BOSMAN Więc sami róbcie. ANTONIO

Niech cię powieszą, kundlu, skurwysynu; niech cię powieszą, wrzaskliwcze! Mniej się boimy zatonięcia niż ty.

 GONZALO

Ręczę, że nie zatonie, choćby okręt był słabszy niż łupina orzecha, a przeciekał jak nie zatkana dziewka.

 BOSMAN

Stanąć pod wiatr, pod wiatr! Postawcie fok i grot; zwrot na pełne morze! Zatrzymać go znowu!

 Wchodzą przemoknięci Majtkowie. MAJTKOWIE

Wszystko stracone! Módlmy się, módlmy się! Wszy- stko stracone!

 BOSMAN Co? Czy gęby mają nam zamarznąć? GONZALO

Król z księciem modły wznoszą, idźmy do nich. To wspólna sprawa.

 SEBASTIAN Tracę już cierpliwość. ANTONIO Przez tych opojów utracimy życie: Ten wielkogęby nicpoń. — Obyś tonął Dziesięć przypływów! GONZALO Jeszcze on zawiśnie, Choć wszystkie krople wody się sprzysięgły I rozdziawiły czeluść, by go połknąć. Pomieszane głosy z dala: „Boże, zmiłuj się nad nami!" — „Kadłub pękł!" — „Żono i dzieci, żegnajcie!" — „Żegnaj mi, bracie!" — „Kadłub pękł, pękł kadłub!" ANTONIO Idźmy zatonąć wraz z królem. SEBASTIAN Idźmy pożegnać go. Wychodzą Antonio i Sebastian. GONZALO

Oddałbym teraz tysiąc furlongów morza za jeden akr ugoru porosłego janowcem, jałowcem, wrzosem, czymkolwiek. Niech się dzieje wola najwyższa! Lecz wolałbym suchą śmierć.

 Wychodzą.

Burza

Tytuł ujednolicony pol.

Burza

Tytuł ujednolicony oryg.

Tempest

Źródło skanu

Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego

EN