Po prawdzie powiedziawszy, to względem jakiegoś przy- zwoitego rzemiosła jestem, jak się to mówi, łatacz.

Ja pana bardzo przepraszam; pomówmy jak człowiek z czło- wiekiem. Ze mną to tylko grzecznie; ja jestem grzeczny. Ale ja ładne buty mogę panu uszyć...

Tak jest! Żyję, można poniekąd powiedzieć, z pracy własne- go szydła. Jak zdrowia pragnę. Ja tam nie mam nic wspól- nego, że się tak wyrażę, ani poniekąd z kobietami, ani z polityką, ja żyję z szydła! Jestem, można powiedzieć, doktorem od starych człapaków. Jak się któryś z nich roz- leci, to ja go zszywam. Najbardziej odpowiedzialni ludzie, i to na stanowisku, chodzili w trzewiku mojej roboty!