Nikt, kogo bardziej miłuję, niż siebie samego. Jakeś taki doradca, to przekonaj bałwany, by siedziały cicho, ugadaj pokój z żywiołem, to i my przesta- niemy się szarpać z linami. Pokaż, co potrafisz, a jak nie potrafisz, to podziękuj Bogu, żeś pożył tak długo i czekaj w kabinie na niemiły koniec. (do Marynarzy) Odwagi, chłopcy. (do Gonzala) Z drogi, powiadam!

Pocieszył mnie ten hultaj: z twarzy sądząc — ma wisieć, a więc nie utonie. Obstawaj, losie, przy pętli dla niego, z przeznaczonego mu sznura zrób nam kotwiczną linę, bo z naszej mamy niewiel- ki pożytek. Jeśli nie rodził się dla szubienicy, to z nami krucho.