Tragedia Antoniusza i Kleopatry

Przekład
Pliki
Metadane

William Shakespeare, Akt I. Scena I, [w:] tenże, Tragedia Antoniusza i Kleopatry, przeł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 10-13.

<title type="main">Tragedia Antoniusza i Kleopatry Antoniusz i Kleopatra William Shakespeare Autor przekładu Słomczyński, Maciej (1920-1998) Wydawnictwo Literackie Kraków

AKT I

Scena 1 Aleksandria. Komnata w pałacu Kleopatry. Wchodzą DEMETRIUS i PHILO. PHILO Nasz wódz ogłupiał ponad wszelką miarę. Te bystre oczy, które ponad szykiem Oddziałów lśniły jak Mars w pełnej zbroi, W dół spoglądają dziś, patrząc z oddaniem I gorliwością na to smagłe lico, A jego serce władcze, które rwało Sprzączki na piersi pośród wielkich bitew, Nie umie więcej panować nad sobą; Stało się miechem i wachlarzem, który Studzi Cyganki żądzę. Głos trąb. Wchodzą ANTONIUSZ, KLEOPATRA, jej Służebne, orszak i wachlujący ją Eunuchowie. Spójrz, nadchodzą. Przyjrzyj się dobrze, a będziesz mógł ujrzeć Jedną z trzech kolumn świata, przemienioną W błazna łajdaczki. Patrz, gdy chcesz to dostrzec. KLEOPATRA Jeśli to miłość, powiedz mi, jak wielka. ANTONIUSZ Nędzna jest miłość, gdy da się określić. KLEOPATRA Miłości ku mnie naznaczę granice. ANTONIUSZ Więc wynajdź nowe niebo, nową ziemię. Wchodzi Sługa. SŁUGA Nowiny z Rzymu. ANTONIUSZ Nie nudź, powiedz krótko. KLEOPATRA Nie; wysłuchaj ich, Antoniuszu. Być może Fulvia się gniewa; lub kto wie, Czy ten gołowąs Cezar nie przysyła Swoich potężnych poleceń: „Uczynić Masz to lub tamto; podbij to królestwo, Oswobodź tamto. Musisz to wykonać Lub cię przeklniemy". ANTONIUSZ Jak to, moja miła? KLEOPATRA Być może, o nie, niemalże na pewno, Nie możesz dłużej tu pozostać. Cezar Przyzywa ciebie; a więc, Antoniuszu, Wysłuchaj. Gdzie to wezwanie od Fulvii — Cezara, chcę rzec — a może obojga? Wezwać posłańców. Na me królowanie W Egipcie, tyś się spłonił, Antoniuszu; Ta krew jest hołdem dla Cezara, albo Tak lico twoje się odpłaca, kiedy Piskliwy język Fulvii cię strofuje. Posłańcy! ANTONIUSZ Niechaj Rzym w Tybrze zatonie I runie wzniosłe sklepienie cesarstwa! Tu jest mój obszar, królestwa są gliną. Jednako karmi ludzi i zwierzęta Ta gnojna ziemia. Pragnąc żyć szlachetnie Tak trzeba czynić: a tak połączona Para tak czynić może; więc rozkażę, Aby pod karą cały świat nas uznał Za niezrównanych. KLEOPATRA Cóż za fałsz niezwykły! Więc pojął Fulvię, ale jej nie kochał ? Wydam się głupsza, niż jestem. Antoniusz Zostanie sobą. ANTONIUSZ Gdy go Kleopatra Nie zechce gniewać. Na miłość Miłości I jej godziny łagodne, nie traćmy Czasu na sprzeczki. Ani jedna chwila Życia naszego nie powinna minąć Bez uciech. Co nas rozerwie wieczorem? KLEOPATRA Przyjm posłów. ANTONIUSZ Wstydź się, kłótliwa królowo, Której przystoi wszystko: śmiech, łajanie, Płacz. Jakże każda z namiętności walczy, By ożyć w tobie, piękna, podziwiana! Nie; żadnych posłów, prócz twoich. We dwoje : Tej nocy błądzić będziemy w ulicach I podpatrywać ludzi. Pójdź, królowo Moja; pragnęłaś tego zeszłej nocy. — Do Wysłanników. Nie mówcie do nas. Wychodzą Antoniusz i Kleopatra z orszakiem. DEMETRIUS Tak nisko ceni Antoniusz Cezara ? PHILO Panie, czasami, kiedy nie jest sobą, Do tych przymiotów wielkich nie dorasta, Które mieć winien Antoniusz. DEMETRIUS Żałuję, Że tym wspomaga kłamliwe pogłoski, Które tak o nim mówią w Rzymie. Ale Wierzę, że jutro będzie lepszy. Bywaj. Wychodzą.

William Shakespeare, Tragedia Antoniusza i Kleopatry, przeł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987.

Plik zabezpieczony

Typ: application/pdf

Rozmiar: 87.05 MB

William Shakespeare, Akt I. Scena I, [w:] tenże, Tragedia Antoniusza i Kleopatry, przeł. Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 10-13.

TEI XML

Typ: text/html

Rozmiar: 0.01 MB

Autor

Shakespeare, William (1564-1616)

Tytuł ujednolicony pol.

Antoniusz i Kleopatra

Tytuł ujednolicony oryg.

Antony and Cleopatra

Tytuł kolekcji

Antoniusz i Kleopatra

Tytuł przekładu