Boże, chroń dziewictwo przed ludźmi tak podstępnymi i tak wy- buchowymi! A czy nie ma żadnej wojskowej metody, którą by dziewice mogły wysadzać w powietrze mężczyzn?

Jeśli dziewictwo już w gruzach, to przed eksplozją nie ma ob- rony; pierwszy wyłom w murach to utrata całego miasta. A zre- sztą w republice natury zachowywanie dziewictwa jest rzeczą bardzo niepolityczną. W tym wypadku ubytek jest przybytkiem; nie było dotąd na świecie dziewictwa, którego by nie poprzedza- ło jakieś rozdziewiczenie. To moneta, którą się inwestuje, aby zyskać kilkakroć więcej. Dziewictwo traci się raz, ale dzięki tej jednej utracie światu może przybyć i z dziesięć nowych dziewic; zachowywanie dziewictwa natomiast to tylko strata. Nazbyt nie- czuły to kompan. Precz z nim!

Będę go bronić... trochę, choćbym przez to miała umrzeć dzie- wicą.

Niewiele można powiedzieć na jego pochwałę; dziewictwo jest sprzeczne z porządkiem natury. Stawać w obronie dziewictwa to tyle, co oskarżać własną matkę - a to już grzech niewątpliwie ciężki. Z dziewictwem jest jak z kimś, kto się wiesza - odmawia ono przedłużenia własnego istnienia, a więc zabija samo siebie; toteż powinno się je grzebać na rozstajnych drogach, z dala od wszelkiej poświęconej ziemi, jak desperatów grzeszących prze- ciw naturze. Dziewictwo to ser, rodzący robaczki, które pożerają go do ostatniego plasterka, aż można powiedzieć, że zmarł ob- żarłszy się samym sobą. A poza tym dziewictwo jest kłótliwe, leniwe, pełne pychy i miłości własnej - tego najbardziej wyklę- tego z grzechów. Nie zachowuj go - stracisz na tym, czy chcesz, czy nie chcesz. Precz z nim! W ciągu zaledwie roku z jednej byłej dziewicy można mieć dwie nowe - niezły procent, a i sam kapitał będzie się miał całkiem nieźle! Precz z dziewictwem!

Ale jak je stracić, abym na pytanie „dlaczego" mogła odpowie- dzieć „bo tak mi się podoba"?

Pomyślmy. W tym właśnie sęk: aby tak ci się podobało, potrzeb- ny jest ktoś, kto ci się spodoba, a komu zarazem tak bardzo się nie będzie podobało, że jesteś dziewicą, iż dołoży wszelkich sił, aby ten stan rzeczy zmienić. Dziewictwo to towar, który traci połysk, kiedy zalega sklepowe półki; im dłużej go na nich trzy- mać, tym mniej jest wart. Pozbądź się go, póki są nabywcy; ko- rzystaj z tego, że popyt wciąż jeszcze trwa. Dziewictwo jest jak niemodny kapelusz podstarzałej damy dworu, suto przybrany falbanami, ale nie do włożenia, podobnie jak te brosze czy złote wykałaczki, których nikt już dziś w kapelusz nie wpina. Marsz- czyć się mogą rodzynki w cieście, ale nie twoje policzki; a dzie- wictwo, jeśli się postarzeje, przypomina zwiędłą francuską gru- szkę, która i wygląda nieapetycznie, i smakuje jak garść trocin. „Ależ to zwiędła gruszka!" „Gdy była świeża, smakowała le- piej". „No tak, ale teraz jest zwiędła". Co chcesz z nią zrobić?

Żegnaj, Helenko. Będę o tobie myślał na królewskim dworze, jeśli tylko nie wylecisz mi z pamięci.